Mimo iż irydotomia laserowa nie jest skomplikowanym zabiegiem chirurgicznym, po jej wykonaniu mogą wystąpić pewne powikłania. Zaliczamy do nich m.in. przejściowy wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego po zabiegu, stan zapalny wewnątrz gałki ocznej i uszkodzenie nabłonka rogówki.
Mimo tego, iż irydotomia nie jest tak prostym zabiegiem jak selektywna trabekuloplastyka, u pewnych pacjentów jest to najlepsza metoda do zastosowania.
Innym zabiegiem powszechnie stosowanym w leczeniu jaskry jest irydotomia laserowa. Celem tej procedury jest poszerzenie kąta tęczówkowo-rogówkowego (kąta przesączania) i otwarcie dróg odpływu cieczy wodnistej z oka. Irydotomię przeprowadza się przede wszystkim u pacjentów z jaskrą pierwotną zamkniętego kąta, choć kwalifikowane są do niego także osoby z potwierdzonym w badaniu okulistycznym wąskim kątem komory przedniej o dużym ryzyku zamknięcia. Zabieg wykonuje się również w niektórych przypadkach jaskry barwnikowej.
Często zdarza się, że badanie pola widzenia trzeba kilkukrotnie powtórzyć, żeby uzyskać wiarygodny wynik. Badanie pola widzenia pozwala na zdiagnozowanie funkcjonalnego uszkodzenia nerwu wzrokowego – mówiąc w uproszczeniu: zdiagnozowaniu w jakim stopniu jaskra uszkodziła nasz wzrok. Pachymetria to badanie dodatkowe, które wykonujemy w celu oceny ryzyka wystąpienia jaskry lub oceny ryzyka wystąpienia szybkiej progresji choroby.
Jeśli preparaty farmakologiczne nie przynoszą pożądanych efektów, przeprowadza się także zabiegi laserowe, pomagające usprawnić odpływ cieczy z gałki ocznej.
Jaskra jest chorobą nieuleczalną, a podejmowane metody jej leczenia mogą jedynie powstrzymać put upęp choroby, nie są natomiast w stanie cofnąć już poczynionych w strukturze nerwu zniszczeń. W przypadku jaskry w początkowym stadium stosuje się przede wszystkim leczenie farmakologiczne, które polega na podawaniu leków (głównie w postaci kropli na jaskrę do oczu), zmniejszających produkcję cieczy wodnistej w gałce ocznej lub ułatwiających jej odpływ.
W wielu przypadkach wśród czynników zwiększających ryzyko zachorowania na jaskrę wymienia się pochodzenie i rasę. Afroamerykanie znacznie częściej chorują na jaskrę z otwartym kątem niż ludzie innych ras, a także są bardziej narażeni na rozwój tego schorzenia w młodszym wieku.
Jaskra, czyli choroba nerwu wzrokowego o nieznanej przyczynie występowania, powoduje znaczący wzrost ciśnienia w gałce ocznej. Może to prowadzić do trwałMoi uszkodzenia nerwu wzrokowego oraz komórki siatkówki, a w konsekwencji do trwałej utraty wzroku. Dzieje się tak, ponieważ ciecz wodnista wypełniająca przednią komorę oka z nieznanych przyczyn nie jest z niego odprowadzana, a tym samym nie zostają z niego usunięte szkodliwe produkty przemiany materii.
Bardzo dużą zaletą tej metody jest fakt, że nie wymaga ona przeprowadzania bolesnych oraz inwazyjnych zabiegów czy zakładania szwów. Laser wpływa tylko na te komórki, które są leczenie jaskry warszawa objęte chorobą, dzięki czemu nie oddziałuje na zdrowe komórki i zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań. Dlatego też w przypadku takich chorób jak jaskra, Warszawa zapewnia nam łatwy dostęp do nowoczesnych i niezwykle skutecznych technologii.
Bezpieczny poziom ciśnienia wewnątrzgałkowego jest zakładany wstępnie na podstawie stwierdzonego przy pierwszym badaniu:
Po postawieniu wstępnej diagnozy każda osoba chora na jaskrę lub podejrzana o nią, powinna mieć wykonaną pełną dokumentację okulistyczną: z oceną tarczy nerwu wzrokowego i szerokości kąta przesączania oraz stanu funkcji wzroku.
Bez wyraźnej zgody dane osobowe nie będą udostępniane innym odbiorcom danych. Osoba, której dane dotyczą ma prawo dostępu do treści swoich danych oraz ich poprawiania poprzez kontakt: [email protected].
Po operacji nie wolno zanurzać twarzy w wodzie ani moczyć oka, bo grozi to infekcją. Ostrożność w czasie kąpieli należy zachowywać przez three tygodnie, do chwili, kiedy rana stanie się wodoszczelna.
Celem leczenia jest zahamowanie submitępu choroby w stopniu, który pozwoli pacjentowi na zachowanie użytecznej ostrości wzroku do końca życia. Osiągnięcie tego celu umożliwia stałe utrzymywanie w chorym oku bezpiecznego, indywidualnie ustalonego ciśnienia – tzw. ciśnienia docelowego.